ការបំពុលបរិស្ថាន Pollution គួរចែកជា ០២ ផ្នែក គឺអំឡុងពេល ស្ថាបនាផ្លូវផ្នល់ និង បន្ទាប់ពីការស្ថាបនារួចរាល់។ អំឡុងពេលស្ថាបនា គេធ្លាប់វិភាគអំពីការដែល មានជាតិពុល ដូចជាការការប្រើកៅស៊ូ AC ឬ កៅស៊ូ DBST ដែលសុទ្ធតែជាការដុតកៅស៊ូដោយអុស ឬ មួយដុតដោយរថយន្តក្តី សុទ្ធតែជៈចំហាយ ជាតិពុលចូលក្នុងខ្លួនមនុស្សនឹងបរិស្ថាន។ រីឯការការបំផុតក្រោយពេលស្ថាបនា Post-construction គឺសំដៅថា ផ្លូវបាក់បែក មានទឹកដក់ ទឹកស្អុយហូរកាត់ ពេលធ្វើដំណើរ សាច ប្រឡាក់ សាយភាយក្លិន ជាតិពុល និងមួយទៀត សំដៅពេលធ្វើចរាចរណ៍ បើសិនជា មានការស្ទះ គឺនឹងមានរថយន្តច្រើន បង្ករជាផ្សែងច្រើន ជាតិពុលកាន់ខ្លាំង ពុលនឹងសម្លេង ម៉ាស៊ីន ..គ៍បរិយាកាសអួរអាប់។ អ្នកស្រាវជ្រាវរកឃើញថា បើសិនជា រថយន្ត យានយន្តបើកបរល្បឿន ២០ គម/ម៉ោង កម្រិតពុលច្រើន បើសិនបើកបរកាន់តែលឿន កម្រិតជាតិពុលថយចុះ ដូច្នេះ គេតម្រូវស្ថាបនាផ្លូវ ធំ ទូលាយ ដើម្បីកាត់បន្ថយជាតិពុល។ បើប្រៀបធៀបប្រភេទផ្លូវ ការបំពុលខ្លាំងជាងគេ គឺផ្លូវដីភ្នំ ផ្លូវក្រួសក្រហម ដែលមានធូលីហុយទ្រលោម ផ្ទះ លំនៅដ្ឋាន ដើមឈើនានានៅអបសងខាងផ្លូវ សុទ្ធតែធូលី។ ក្នុងពេលសាងសង់ ការបំពុលមានកម្រិតខ្ពស់ គឺបំពុលទាំង បុគ្គលិក កម្មករស្ថាបនាផ្លូវ ទាំងប្រជាជនពលរដ្ឋ។ នៅបរទេស ការស្ថាបនាផ្លូវ តែងតែមានភ្ជាប់ជាមួយ ផ្នែកឡានបាញ់ទឹក Dust Management គឺគ្រប់គ្រងធូលីដី៕
No comments:
Post a Comment