ប្រភេទកាំភ្លើងដៃ ធុន អិម សី M16 A1, M16 A2, M4, M16 A4
ប្រវត្តិរូប អឹម សី ( M-16 CV) អាវុធធុននេះ បំពាក់ថ្មើរជើងជួរមុខបំផុត ចម្ងាយបាញ់ មាន ៣,៦០០ មែត្រ ជាចម្ងាយអតិបរិមា ដែលកម្រិតស្លាប់ភ្លាមៗមាន ២០០០ មែត្រ, របួសធ្ងន់ និង របួសស្រាល តាមលំដាប់ចម្ងាយ។ ការយល់ ដឹង ស្គាល់ ប្រវត្តិរូបអាវុធនីមួយៗ ជួយយើង រកចំនុចគំលាតសុវត្ថិភាព។ ស្តង់ដា សុវត្ថិភាពសម្រាប់ កងទ័ពថៃ ពេលនេះ គឺ ៣ គម ពី ខ្សែត្រៀមជួរមុខ ចំណែក ស្តង់ដាសុវត្ថិភាពទ័ពអាមេរិក កំពុងតម្លើងពី ៦ គម ទៅជា ៨ គម។ កងទ័ព ថៃ និង កងទ័ព សៀម តែងតែបង្ខំ កងទ័ពកម្ពុជាដកថយ ដើម្បី ពួក រកចំណុចសុវត្ថិភាព ដូច្នេះ ប្រទេសមួយចំនួនលើសកលលោក គេកំណត់ច្បាប់ថា កាំភ្លើង ១២,៧ មម ដែលមានចម្ងាយបាញ់ ៨ គម គឺជា អាវុធថ្មើរជើង ដើម្បីស្របច្បាប់សង្រ្គាម ច្បាប់សិទ្ធិមនុស្ស។
ប្រវត្តិរូប អឹម សី ( M-16 CV) កាំភ្លើងនេះ ផលិតលើកទី ១ ឈ្មោះហៅថា M-1 មានន័យជា លេខសម្ងាត់យោធា គឺ Model 1941 និង M-2 គឺ មូដែលឆ្នាំ ១៩៤៧ រហូតដល់ M-16 គឺជា មូដែលផលិតឆ្នាំ ១៩៥៦ ដែលត្រូវគ្នាជាមួយ លេខកូដសម្ងាត់នៃឧស្សាហកម្មយោធាខាងប្រទេសកុំម្មុយនីស្តិដូចជា ប្រទេស ចិន ប្រទេសសូវៀត មាន AK 47 និង សព្វថ្ងៃ មាន AK-56 ដូចគ្នាជាមួយ កាំភ្លើង M-16 ។
លក្ខណៈបច្ចេកទេសនៃកាំភ្លើង ប្រភេទកាំភ្លើងដៃ ធុន អិម សី M-16
- ឈ្មោះ : M-16
- ប្រទេស : សហរដ្ឋអាមេរិច

- សង្រ្គាមធ្លាប់ប្រើ : ជាង 38 សង្រ្គាមធំៗកន្លងមក
- អ្នករចនាម៉ូដ : លោក Eugene Stoner និងលោក L. James Sullivan
- ឆ្នាំរចនាម៉ូដ : 1959
- ឆ្នាំផលិត : 1963-បច្ចុប្បន្ន
- ក្រុមហ៊ុនផលិត : ជាង 8 ក្រុមហ៊ុនធំៗ
- ប្រទេសកំពុងប្រើប្រាស់ : ជាង 90 ប្រទេស
- ចំនួនផលិត : ជាង 10លានដើម (ចុងឆ្នាំ 2005)
- ទំងន់ : 3.40kg (បង់មួយ)
- ប្រវែង : 1,003mm
- ប្រវែងកាណុង : 508mm
- សំបកគ្រាប់ : 5.56x45mm NATO
- គ្រាប់ : 5.56mm
- ចំនួនគ្រាប់បាញ់ : 700-950គ្រាប់/នាទី
- ល្បឿនគ្រាប់ : 960m/វិនាទី
- ចំងាយមានប្រសិទ្ធិភាព : ២០០០មែត្រ
- ចំងាយដែលអាចបាញ់ដល់ : ជាង ៣,៦០០ ម៉ែត្រ
- វិធីគណនាចម្ងាយបាញៈ ( ២០០០ មែត្រចម្ងាយបាញ់ប្រសិទ្ធិភាព ចលនាគ្រាប់ធ្លាក់ចុះតាមលំនាំខ្សែកោង រហួតដល់ចម្ងាយ ២០០០ មែត្រថែមទៀត គ្រាប់នឹងធ្លាក់ចុះដល់ដី ដូច្នេះ ចម្ងាយរត់ អាចមានចម្ងាយប្រមាណ ៤០០០ មែត្រ ( ៤ គម) តែដោយសារ កម្លាំងខ្យល់ទប់ ធ្វើឲ្យគ្រាប់ធ្លាក់ចុះចម្ងាយ ៣,៦០០ មែត្រ។
- ប្រភេទបង់ : 20-30-100គ្រាប់ (តាមប្រភេទបង់)
- តម្លៃ : ខ្ពស់ជាង 3,000$ (ទីផ្សារងងឹងតាមតំបន់ និងប្រទេសជុំវិញពិភពលោក)
ក្នុងឆ្នាំ 1964 កាំភ្លើង M-16 បានដាក់បញ្ចូលឱ្យប្រើប្រាស់ក្នុងជួរកងទ័ពសហរដ្ឋអាមេរិច ហើយនៅឆ្នាំបន្តបន្ទាប់វាត្រូវបានកងទ័ពសហរដ្ឋអាមេរិចប្រើប្រាស់យ៉ាងភ្លូកទឹកភ្លូកដីធ្វើសង្រ្គាមនៅតំបន់ព្រៃដែលត្រូវបានគេហៅថា សង្រ្គាមវៀតណាម ។ នៅឆ្នាំ 1969 កាំភ្លើង M-16 ត្រូវបានជំនួសដំណែងដោយកាំភ្លើង M-16A1 ហើយកងទ័ពសហរដ្ឋអាមេរិចប្រើប្រាស់ជាផ្លូវការតែម្ដង ។ កាំភ្លើង M-16A1 ត្រូវបានគេអភិវឌ្ឍឱ្យប្រសើរជាងមុន និងភ្ជាប់មកជាមួយបង់ដែលមាន 30គ្រាប់ ។ នៅឆ្នាំ 1983 អង្គភាពម៉ារីន (U.S. Marine Corps) សហរដ្ឋអាមេរិចទទួលយកទៅប្រើប្រាស់នូវកាំភ្លើង M-16A2 ហើយនៅឆ្នាំ 1986 កងទ័ពជើងគោកសហរដ្ឋអាមេរិច (U.S. Army) ទទួលយកទៅប្រើប្រាស់បន្ត ។ M-16A2 មានភាពរឹតតែល្អជាងម៉ូឌែលមុនត្រង់ថា វាមានសភាពងាយស្រួលកាន់ ងាយបាញ់ ការតម្រង់អាចបត់បែនបានងាយស្រួល ជាពិសេសការបាញ់ពាក់កណ្ដាលស្វ័យប្រវត្តិ (បាញ់ម្ដង 3គ្រាប់) ។ ក្នុងឆ្នាំ 1997 ម៉ូឌែលថ្មីនៃត្រកូល M-16 គឺ M-16A4 បានចាប់កំណើតឡើង (ជំនាន់ទី 4) ដោយវាអាចបំពាក់នូវកែវឆ្លុះអ៊ុបទិច និងឧបករណ៍ជំនួយសំរាប់ដាក់សំភារៈផ្សេងៗទៀត ។ សព្វថ្ងៃនេះកាំភ្លើង M-16 ត្រូវបានបណ្ដាប្រទេសជាច្រើនជុំវិញពិភពលោកយកទៅប្រើប្រាស់ក្នុងជួរកងកំលាំងប្រដាប់អាវុធរបស់ខ្លួន ហើយវាជាកាំភ្លើងដែលផលិតច្រើនបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត (ប្រភេទ 5.56mm) សូម្បីតែប្រទេសកម្ពុជាយើងក៏ឃើញមានប្រើប្រាស់ដែរ តែមិនទូលំទូលាយនោះទេ ។ បច្ចុប្បន្ន M-16 ត្រូវបានស្នងដំណែងដោយកាំភ្លើងម៉ូឌែលថ្មី ចេញពីស្រឡាយវាដែរ វាមានទំងន់ស្រាលជាង ខ្លីជាង មានប្រសិទ្ធិភាពជាង នោះគឺ M-4 ។

.jpg)





































































No comments:
Post a Comment